Siber Zorbalık, bilgi iletişim teknolojileri aracılığıyla bir bireyin ya da grubun diğerlerine yönelik düşmanlık, korkutma, tehdit, sindirme, taciz amaçlı yazılı ve görsel iletileri kasıtlı ve düzenli bir şekilde göndermeleri olarak tanımlanabilir. Dijital ortamın giderek çeşitlenen iletişim olanakları hiç şüphesiz ki siber zorbalığın uygulandığı ya da yaşandığı alanları da genişletmektedir.

Siber zorbalık hakkında yapılan pek çok araştırma bu duruma maruz kalan bireylerin daha ziyade çocuklar ve gençler olduğunu gösteriyor. Bu grubun aynı zamanda internet ortamını aktif biçimde kullanan grup olduğu düşünüldüğünde, siber zorbalığın faili ve mağduru olma durumunun internet kullanım oranıyla olan ilişkisi de ortaya çıkmış oluyor. Diğer bir önemli konu ise söz konusu eylemi yapanların, eyleme maruz kalanların ve ailelerin siber zorbalıkla ilgili yeterince farkındalıklarının olmaması. Mağduriyet yaşayanların birçoğu başlangıçta bu olayı şaka ya da eğlence olarak algılamakla birlikte psikolojik rahatsızlık da duyuyorlar. Ancak arkadaşları, aileleri ya da öğretmenleriyle paylaşmaktan da kaçınıyorlar. Siber zorbalık davranışına mağruz kalanlar, kendi yaşadıklarını benzer biçimde başka bir arkadaşına uygulamaya yoluna gidebiliyor. Yani çoğu zaman siber zorbalık mağdurları, aynı zamanda siber zorbalığın faili olarak karşımıza çıkıyor.   

Proje kapsamında yaptığımız çalışmalar -ve Türkiye'de yapılmış başka çalışmalar- eğitimcilerin siber zorbalık konusunda duyarlı olduklarını, özellikle rehber öğretmenlerin desteğiyle öğrencileri bilinçlendirmeye yönelik çalışmalar yaptıklarını ortaya koymakta. Ancak kimi zaman eğitimciler de nasıl bir yol izleyecekleri konusunda kararsız, hatta bazen çaresiz kalabiliyorlar. Bu nedenle siber zorbalığın önlenmesi konusunda öğrenci, veli ve öğretmenleri kapsayan eğitici çalışmaların oldukça önemli olduğu görülüyor.